گُندگی

حتی با این که پست قبل را نوشتم؛

باز هم معتقدم هرکتاب، چه خوب چه بد و چه فاخر و چه زرد، جزئی از وجود آدمی می‌شود، نمی‌شود جدایش کرد یا منکرش شد؛ اگر خواندی، آن دیگر بخشی از جان، هستی، زندگی و وجود توست(حقیقتش از ترکیب این چند کلمه خیلی خوشم می‌آید، وگرنه دلیل دیگری برای این‌همه کلمه‌بازی ندارم)

روی همین حساب، معتقدم ارزشمندترین هدیه‌ای که می‌توان به کسی داد، کتابی است که خودت قبلا خوانده‌ای، اینطوری بخشی از خودت را که می‌پسندی هدیه دادی. حداقل برای هدیه‌دهنده_که حقیر باشد_ ارزشمند است؛ شما؟ می‌توانید جای زیرلیوانی استفاده کنید تا روی میزهای چوبی قیمتی‌تان جای ته‌لیوان نماند.